Xuabe dator ura bere bidean, leun hasi da ibaiarekin jolasean. Ibaiaren txoko bakoitza deskubritu nahi du, harri bakoitza laztandu, bazter oro gozatu. Ibaiak jolasa jarraitu egin dio, eta abiadura handitu egin dute.
Abiadura handitzearekin bat, erabat murgildu da ura ibaiaren korronteetan. Jadanik badaki ez dagoela atzera bueltarik. Geroz eta azkarrago doaz biak, bai ura bai ibaia.
Sartu da azken txanpan, galdu du burua, ez daki non dagoen. Egin du salto amildegi ertzetik, atera du hots izugarria, atera ditu txinpartak eta aparra. Segundu kontua baino ez.
Sosegatu da. Ostera, leun hartu du ibaiak bere altzoan, eta lasai, aseta, mantsotu da berriro. Aspaldian egin duen larru jotzerik onena izan da.
No hay comentarios:
Publicar un comentario