Txinan bizi den adiskide zahar bat ere badut ba, aizue. Zahar adjektiboa adiskidetasunari dagokio, ez berari. Uste dut gutxi barru Euskal Herrira joatekoa dela egun batzutarako; hobe luke festetarako ere itzuliko balitz...
Ez dakit nola daramatzan hainbeste urte Shangaien. Guk orain pare bat egun hartu genuen ostatu Limako Barrio Txinoan; nahikoa izan dira erotzen hasteko. Hiri handi orok du bere China Town-a, eta ez dizkizuet xehetasunak nik emango. Badakienak badaki eta ez dakienak galdetu beste bati. Baina bai dena ez dela arroza eta ping-ponga. Hala ere, bizitzekoa bada.
Zer esango dizuet ba, ez zait gustatu; ez Lima ez limatarrak. Zaratatsuak dira, arroak, ez daukate edukaziorik, edozer gauza esaten diete emakumeei, malizia handia daukate, beti gu engainatzen saiatzen dira... eta abar luzean jarraituko nuke. Potrotaraino. Hasta los huevos. Until the eggs. Bloga nirea da, ze ostia!, ezin autozentsuratuko naiz ba. Bestela ere nahiko zentsura jasaten dugu euskaldunok. Alegian bada peruarrik eta arbaso peruarrak dituenik; barkatuko al didate zerbeza batekin!
Kostako busa hartu, Kostako Trenik ez dago-eta, eta agur-agur eginez lima txikitzen joan da busaren atzeko kristalean. Txoferrari ez diogu galdetu ere egin nora doan busa; errepidea amaitzen den lekuan jaitsiko gara, Esperantza izena duen geltokian.
No hay comentarios:
Publicar un comentario