Atzean geratu da Montevideo bi asteren ostean. Bi aste emankorren ostean. Hala ere, gustora etorri naiz Minas izeneko herrira. Hiri handi batek xurgatu egiten zaitu, eta behar nuen lasaitasun pixkat. Inguru erabat naturalean nago, mendixken artean. Gora Euskal Herriya!
Montevideo ataeran igaro dugu kartzela; Montevideoko kartzela zaharra, diktadura garaikoa. Hamaika jende igaroko zen bertatik: hamaika idazle, poeta, artista, musikari, pentsalari...Guztien ametsak katigatuta egongo ziren lau hormen artean, zuri-beltzean. Egungo ametsek kolorea hartu dute zeldetan. Kuadroak ikusi litezke, artelanak.
Behinola sufrimendu toki izan zena arte-galeria baita gaur. Eta kartzelaren beste zati bat unibertsitate. Gizakiaren paradoxak: kultura deusezteko toki zena kultur-toki bihurtua. Ez legoke gaizki euskal presoak dauden zeldekin ere berdina egitea...
Diktadura amaitu zen eta itxi ziren kartzelak. Nola egiten ote du herriak amets, koloretan edo zuri-beltzean?
No hay comentarios:
Publicar un comentario