Pisco

Bi gauzengatik da famatua Pisco: 2007an Perun izan zen lurrikararen epizentroa izan zelako, eta bertan egiten diren ardo eta mahats aguardienteengatik.

2007an 8 graduko lurrikara bortitz batek astindu zuen Pisco, herriaren %80a guztiz birrinduta utziz. Ehundaka lagunek galdu zuten bizia; gehienek elizan zeudela mezetan. Gogoan dut lurrikara izan eta gutxira Maialeni gaia jarri niola Peru eta lurrikararen inguruan. Nork esan orduan niri handik lau urtera nire begiz ikusiko nituenik etxe birrinduak eta mamuek harturiko kaleak; nola pentsatu irudia ipiniko nienik Maialenen hitz haiei...

Orduz geroztik herri tristea da Pisco; orduz geroztik ere bai behintzat. Usaindu egiten da tristezia eta miseria kaleetan. Hosteleko nagusiak, Ronaldo brasildarrak, herri arriskutsua ere badela esan digu; kontuz ibiltzeko kaleetan, gauez batez ere. Diru gutxi dagoela herrian eta azkenaldian ugaritu egin direla turistei bortxaz eginiko lapurretak. 

Kontuz ibilita baina ezagutu dugu herria eta bertako jendea. Jabetu gara gizakiaren txikitasunaz eta  Ama Lurraren, Pachamamaren botereaz. Hitz egin dugu maitasunaz eta heriotzaz. Minaz eta bizitzaz. Eta ia oharkabean errepideak hegorantza garamatza...