Mauriziak zioen bezala, hauxe da despedidea.
Haurdunaldi bat. Bederatzi hilabete. Denbora luzea neraman haurdun geratu nahian; ez zen ezusteko txortaldi bat izan, istripu baten ondorengo ernaltzea. Asko hausnartutako erabakia izan zen; kosta zitzaidan kondoirik gabe hastea larrutan, baina erabakia hartua zegoen. Mundu berria joan zait barnean ernaltzen egunez egun, eta iritxi da erditzeko garaia; denborak erakutsiko du nola kudeatuko dudan jaioko den hori. Gauza bat da ziurra: bizitza aldatuko didala.
Beste bidaia bat hasiko da orain, ederra hau ere. Berriro horra itzultzea bai baita errespetua ematen duen zerbait: zeure burua aurkitu, zeure testuingurua, amets berriak, lagun zaharrak... Galdera asko eta erantzun gutxi. Baliteke hau irakurtzen duzuenerako ni hegazkinean joatea, edo Madrilen egotea. Agian zure buru gainean arrastoa uzten ari den hegazkin hori naiz ni.
Asko izan zarete hilabete hauetan zehar jarraitu nauzuenak, aurreikusten nuena baino askoz gehiago. Makulu izan zaituztet bai bloga eta bai zuek. Batzutan izan dut gehiegi biluztu ote naizenaren irudipena, baina halakoak gara, zuri edo beltz, dena ala ezer ez. Askok eman diozue atsegin dut-ari facebook-en; idatzi didazuen hoiek, erantzun didazuenak, aurka egin didazuenok... Eskerrik zintzoenak bidelagun izan zaituztedan guztioi eta bakoitzari, bihotzez.